Krachtwerkontour, part 3: Kim Hopper: It's not about Mead, it's about Weber (3)

Dinsdagochtend vroeg ontmoeten wij dr. Kim Hopper, een medisch antropoloog die zowel verbonden is aan Columbia University als het Center to Study Recovery in a Social Context. Zijn onderzoek zit op het snijvlak van maatschappelijke opvang en geestelijke gezondheid.

Hij is recentelijk betrokken bij een project waar professionals en ervaringsdeskundigen samenwerken aan ondersteuning van mensen met psychische problemen, vanuit de Open Dialogue benadering, gericht op een andere omgang met psychotische episoden. Hij ziet dit als erg beloftevol, maar onderscheidt ook al een aantal complicaties. Veel professionals zijn erg crisis georienteerd en gaan weer verder na de crisis, terwijl eigenlijk een langere verbinding tussen de persoon in kwestie en de ondersteuning gewenst is. Daarnaast is deze werkwijze erg terughoudend in het gebruik van medicatie, wat volgens psychiaters onverantwoord is. Ook de inzet van peers leidt tot complicaties, o.a. door onduidelijkheid over de verhouding en positionering tussen peers en professionals. Peers zelf geven aan soms moeite te hebben om iets wat van hun was (hun ervaring) nu opeens als 'baan' in te zetten. Paulina gaat later deze week op bezoek van één van deze teams, verslag daarvan volgt.

Kim beschrijft ook een project waarbij hij samen met peer advocates werkt aan onderzoek. Zijn stelling is dat als je als peer geen kennis hebt van onderzoek en onderzoeksmethode, je eigenlijk in een achterstandspositie zit en er een risico van tokenism ontstaat. Daarom heeft hij een onderzoekstraining ontwikkeld voor peers, zodat zij op gelijke voet mee kunnen doen in de discussie. Sommige van de peer-advocates waren het hier niet mee eens, omdat zij vinden dat alleen participatie onderzoeksbenaderingen passend zijn en alle andere onderzoeksbenaderingen bijdragen aan het in stand houden van het bestaande systeem. Hierdoor werd de training voor al een debat, met weinig resultaat. Kim is erg enthousiast over 'auto-etnography' en 'self-reflective anthropology' maar waarschuwt dat dit soms doorslaat in 'anthropology of the higher narcissism'.

We bespreken met Kim de training om licensed peer supporter te worden. Enerzijds is het natuurlijk heel goed dat de inzet van peers nu officieel erkend wordt (en betaald), anderzijds is wel het gevaar dat de waarde van peer support verloren gaat in bureaucratisering. Daarom stelt Kim ook dat het niet zozeer om Mead gaat (de ontwikkelaar van de Intentional Peer Support benadering) maar om Weber, de grondlegger van het denken over bureaucratien. Veel mooie projecten worden met een aparte subsidie gestart, maar zodra ze regulier gefinancierd worden. Zo is bijvoorbeeld ook Pathways to Housing, de ontwikkelaar van Housing First, in New York failliet gegaan. Kim probeert met zijn onderzoek als critical friend bij te dragen aan de ontwikkeling en verduurzaming van innovatieve projecten, maar ook hij merkt dat zakelijke belangen soms inhoudelijke overwegingen in de weg zitten.

Naast deze projecten is Kim met vele andere interessante dingen bezig, zoals het lesgeven aan gevangenen zodat zij een bachelor kunnen halen in de gevangenis en het ontwikkelen van experience informed training waarbij studenten in de ggz gekoppeld worden aan ervaringsdeskundigen tijdens hun stage.

Al met al een interessante man met veel relevante ervaring waar wij weer mee verder kunnen.