Jim en Dan beschrijven hoe zij zien dat in de praktijk er eigenlijk maar één functie voor peers is en er geen doorgroeimogelijkheden zijn. Tegelijkertijd worden peers vaak het slechtst betaald in een team en soms voor ingezet als hulpje van de reguliere professional (zorg jij dat hij zijn medicijnen neemt).
Daarom willen zij een carrierepad ontwikkelen voor peers langs de lijnen van de beroepenkolom van het sociaal werk, van vocational (ons MBO) tot bachelor en master niveau. Zij hebben nu ook al studenten met een peer-achtergrond, die wisselend wel en niet open zijn over hun achtergrond als peer, omdat zij veel marginalisering en stigma ervaren. Samen met o.a. Howie the Harp willen Jim en Dan gaan onderzoeken wel opleidingsbehoeften er zijn en welke extra ondersteuning er nodig is, zodat peers een bachelor of master in social work kunnen krijgen.
Tegelijkertijd waarchuwen ze voor twee grote risico's. Enerzijds wordt de inzet van peers gebruikt als excuus om te bezuinigen en sociaal werk te deprofessionaliseren. Peers krijgen een minimum salaris terwijl tegen sociaal werkers wordt gezegd dat ze niet een meerwaarde hebben ten opzichte van leken. Anderzijds maakt Jim de vergelijking met koloniserende landen, die mensen uit de gekoloniseerde bevolking aanstellen in junior functies als legitimering van de kolonisering. Hij maakt zich zorgen dat door peers in te zetten binnen het huidige zorgsysteem, de legitimering vergroot zonder dat de benodigde fundamentele veranderingen worden gemaakt.
Daarom des te belangrijker dat sociaal werkers en peers niet tegen elkaar uitgespeeld worden, maar samen optrekken om toe te werken naar herstelondersteunende zorg.
peers als argument voor deprofessionalisering
werving peers door kolonisatoren om systeem te bestendigen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten