Krachtwerk on tour

Not what’s wrong but …. what’s strong!

Aan het einde van onze reis heb ik de basiscursus WRAP (Wellness Recovery Action Plan) gevolgd tijdens de WRAP Around the World Conference. De kans getraind te worden in deze op herstelgerichte en regieversterkende methode kon ik natuurlijk niet onbenut laten. In totaal bestond de training uit vijf workshops die geleid werden door twee innemende ervaringsdeskundige facilitators van het Copeland Center: John en Gina. Twee personen die zelf langdurige ervaring hebben met ernstige psychiatrische klachten en WRAP.

Onze groep bestond uit een uiterst gevarieerd gezelschap. Zo zat ik bijvoorbeeld aan tafel met een vrolijke meneer die lange tijd dakloos is geweest en WRAP facilitator wil worden, een aardige maar gesloten mevrouw die verschillende malen opgenomen is geweest en er was een mevrouw die enthousiast meedeed maar constant zenuwachtig opstond en wegliep om daarna weer aan te schuiven. We gingen van start met het opstellen van een groepsovereenkomst. De vraag was: wat kan jij bijdragen aan deze bijeenkomst? Het gevoel van verbondenheid en onderling vertrouwen groeide doordat een ieder aangaf wat hij/ zij bereid was te doen voor deze groep waarvan de meesten elkaar niet kenden. 

Gina en John vertelden ons dan ook dat WRAP bijeenkomsten gebaseerd zijn op specifieke normen en waarden zoals gelijkwaardigheid en het belang van ervaringskennis. En dat WRAP uitgaat van een aantal krachtige kernconcepten die je nodig hebt om je eigen plan te maken: hoop, persoonlijke ontwikkeling, persoonlijke verantwoordelijkheid, voor jezelf opkomen en steun. We zijn uitgebreid ingegaan op wat deze concepten voor ons in het dagelijks leven betekenen. Wat betekent hoop voor jou? Wie gaf je steun en wie niet? Daarbij gaven ze veel voorbeelden over hoe zij deze concepten tegenkomen in hun leven.

WRAP gaat niet over wat er niet goed is of verkeerd met je gaat maar richt zich vooral op wat je sterk maakt. Het klinkt misschien vreemd, maar deze positieve insteek betekende een omslag in mijn denken. De training geeft een aanzet tot een zoektocht naar dat wat je als persoon nodig hebt om een zo’n prettig mogelijk leven te leiden. Je begint met het maken van een eigen Wellness Toolbox door onder andere opzoek te gaan naar voor jou betaalbare en makkelijk te realiseren manieren van genieten. Dat is voor iedereen weer anders; de een geniet van het nemen van een warm bad, de ander van het afspreken met vrienden, wandelen of het kijken naar tv. Bijzonder was dat geen enkel idee of voorgestelde aanpak verkeerd was. Mede door deze instelling begonnen steeds meer mensen open en eerlijk hun eigen ervaringen en ideeën te delen.

De training betekent ook hard werken. De nadruk ligt dan wel op geluksmakers, maar gaat ook in op de momenten waarop het minder goed gaat. En wat je nodig hebt om je dan weer wat beter te voelen. Samen met mijn tafel heb ik een actieplan gemaakt voor het moment waarop je het even wat rustiger aan moet doen. Wij kwamen onder andere op het idee om extra lekker eten te koken en die in te vriezen voor momenten waarop het een stuk minder gaat. Dan is het alleen maar een kwestie van ontdooien en opwarmen. Iets wat op zo’n moment al een hele opgave kan zijn. Verder hebben we besproken hoe je omgaat met crisissituaties, mocht een crisis niet voorkomen kunnen worden. Wat moet er geregeld worden? Wie past op de hond, betaalt je rekeningen?  Tenslotte wordt ingegaan op de periode na de crisis. Wanneer kunnen anderen door hebben dat het beter met je gaat, en wat wordt hier concreet voor afgesproken? Hoe en wanneer neem je de zorg van je hond weer op je bijvoorbeeld.

De basistraining geeft je handvatten om je eigen plan - na de training - verder uit te werken en ermee aan de slag te gaan. Het vormgeven van een WRAP is niet een eenmalige activiteit, het is een dynamisch, gecompliceerd  en langdurig proces. Na zo’n training ben je nog niet klaar met je WRAP, dan begint het pas. In Amerika organiseren sommige organisaties doorlopend WRAPgroepen zodat deelnemers  meerdere keren kunnen deelnemen om hun WRAP steeds verder vorm te geven. 

In Nederland beginnen we WRAP net te ontdekken. Eind 2011 haalde HEE en Phrenos de training naar Nederland (zie ook dit artikel uit MvG). Een eerste groep ervaringsdeskundige WRAP-facilitators heeft al WRAPgroepen begeleid binnen de GGZorganisatie waar ze werkzaam zijn. Een tweede groep is momenteel in training. Ik ben benieuwd of en hoe WRAP iets kan betekenen voor de Nederlandse situatie met name of mensen die worstelen met langdurig psychiatrische klachten hierdoor meer eigen regie kunnen voeren. 

Het volgen van de WRAP training was in ieder geval een bijzondere ervaring en een unieke gebeurtenis, mede doordat dit voor mij de eerste keer is dat ik een certificaat ontvang voor deelname aan een training geheel verzorgd door ervaringsdeskundigen!