Gisteren zijn we aangekomen in Los Angeles
waar we een vierdaags programma aangeboden krijgen door USC (The University of
Soutern California). Deze universiteit is een van de topuniversiteiten als het
gaat om Social Work en hun programma heeft het grootste aantal studenten van de
Verenigde Staten. Onze gastheer is Professor Devon Brooks, een geweldige professor die alles tot in de puntjes geregeld heeft.
We hebben veel gezien en gehoord vandaag, maar in deze blog zal ik het hebben over een idee dat mij het meeste heeft geïnspireerd, namelijk het gebruiken van avatars om studenten gespreksvaardigheden en methodieken aan te leren.
Professor Anthony Hassan verteld ons allereerst uitgebreid over hun programma van The Center for Innovation and Research on Veterans & Military Families. Social Work voor het leger is groot in de Verenigde Staten. Ze hebben het grootste leger van de wereld en daardoor wellicht ook de grootste populatie van veteranen met allerlei problemen. Een groot gedeelte van de daklozenpopulatie is veteraan, vaak met allerlei psychische problemen. Professor Hassan geeft ons een interessant dilemma dat ons aan het denken zet. 'Hoe train je studenten die later willen werken met zo'n heftige doelgroep?'. Professor Hassan geeft aan dat studenten vaak afhaken omdat ze te weinig ervaring hebben opgedaan om te werken met veteranen, ze worden in het diepe gegooid. Herkenbaar bij onze studenten die dat gevoel soms herkennen in het 3e jaar waarin zij 32 uur in de week stage lopen.
De naam van het onderzoekscentrum zegt het al, men is bezig met het ontwikkelen van innoverende ideeën voor de praktijk. Uit alles blijkt dat Professor Hassan (zelf jarenlang voor het leger gediend) een man is die dit belangrijk vindt.
Profesor Hassan vertelt ons met trots over hun meest ambitieuze project. Het ontwikkelen van een 'avatar' die studenten helpt met het ontwikkelen van gesprekstechnieken in een veilige setting voordat zij op stage gaan. Voor degenen die niet weten wat een avatar is is het interessant om het onderstaande filmpje te bekijken.
Professor Hassan verteld ons ook hoe de ontwikkeling van de avatar tot stand is gekomen en welke ontwikkelingen er in de planning staan. Het ontwikkelen van een goed werkende avatar kost jaren, een heldere visie op wie je inhuurt voor de technische kant en een forse financiële investering. De kosten lopen in de miljoenen dollars.
We krijgen de avatar ook zelf te zien in een nagebouwde setting waarin een student gesprekken zou kunnen voeren met een veteraan. De avatar reageert op zo'n 800 vragen, de bedoeling is dat dit gaat oplopen tot enkele duizenden vragen. Studenten kunnen hierdoor bijvoorbeeld goed oefenen om te bekijken wat er gebeurt met de avatar als je die vraagt hoe het thuis gaat en of er relatieproblemen zijn. Ondanks dat het een kunstmatige setting is voelt het echt aan.
Binnen onze groep roept de avatar gemixte gevoelen op, precies die gevoelens die Sherry Turkle beschrijft in haar boek Together Alone. Een aantal leden van onze groep zien oneindige mogelijkheden, een aantal anderen is afwachtend. De inzet van technologie waarbij mensen en hun gevoelens wordt nagebootst is een ontwikkeling die de afgelopen jaren een vlucht heeft genomen. Vandaag zien wij voor het eerst een voorbeeld van hoe dit zich zou kunnen gaan ontwikkelen binnen Social Work. Ik ben overtuigd van de potentie en ben benieuwd waar dit toe zal leiden.
De naam van het onderzoekscentrum zegt het al, men is bezig met het ontwikkelen van innoverende ideeën voor de praktijk. Uit alles blijkt dat Professor Hassan (zelf jarenlang voor het leger gediend) een man is die dit belangrijk vindt.
Profesor Hassan vertelt ons met trots over hun meest ambitieuze project. Het ontwikkelen van een 'avatar' die studenten helpt met het ontwikkelen van gesprekstechnieken in een veilige setting voordat zij op stage gaan. Voor degenen die niet weten wat een avatar is is het interessant om het onderstaande filmpje te bekijken.
Professor Hassan verteld ons ook hoe de ontwikkeling van de avatar tot stand is gekomen en welke ontwikkelingen er in de planning staan. Het ontwikkelen van een goed werkende avatar kost jaren, een heldere visie op wie je inhuurt voor de technische kant en een forse financiële investering. De kosten lopen in de miljoenen dollars.
We krijgen de avatar ook zelf te zien in een nagebouwde setting waarin een student gesprekken zou kunnen voeren met een veteraan. De avatar reageert op zo'n 800 vragen, de bedoeling is dat dit gaat oplopen tot enkele duizenden vragen. Studenten kunnen hierdoor bijvoorbeeld goed oefenen om te bekijken wat er gebeurt met de avatar als je die vraagt hoe het thuis gaat en of er relatieproblemen zijn. Ondanks dat het een kunstmatige setting is voelt het echt aan.
Binnen onze groep roept de avatar gemixte gevoelen op, precies die gevoelens die Sherry Turkle beschrijft in haar boek Together Alone. Een aantal leden van onze groep zien oneindige mogelijkheden, een aantal anderen is afwachtend. De inzet van technologie waarbij mensen en hun gevoelens wordt nagebootst is een ontwikkeling die de afgelopen jaren een vlucht heeft genomen. Vandaag zien wij voor het eerst een voorbeeld van hoe dit zich zou kunnen gaan ontwikkelen binnen Social Work. Ik ben overtuigd van de potentie en ben benieuwd waar dit toe zal leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten